Er is een nieuw boekje in de gezichtspuntenreeks: Autisme vraagt meer bewustzijn bij het communiceren geschreven door Hans Lemmens.

Hans Lemmens werkt al jarenlang met mensen met autisme. Hij doet dit vanuit de visie dat autisme een extreme vorm van hooggevoeligheid is. De ziel is, zo zegt hij, bij mensen met autisme wat losser met het lichaam verbonden dan gemiddeld. Daardoor krijgt die ziel enerzijds meer ruimte maar heeft meer moeite om zich te concretiseren. Ik spreek hem in het kader van een nieuw boekje van zijn hand. Het gaat over het communiceren met iemand die autisme heeft.

De Amerikaanse onderzoekers Utta Fried en …??.….. gaan er vanuit de mensen met autisme geen Ik hebben. Hans Lemmens is overtuigd van het tegenovergestelde. Hij zegt:“Zij hebben wel een Ik, maar ze zijn niet volledig geïncarneerd. Hun Ik zweeft als het ware boven hen. Dat betekent niet dat je daar geen contact mee kan maken.”

Maar ja, hoe doe je dat dan Hans?

“Het begint ermee, dat je ervan overtuigd bent dat het Ik er is. Als je hiervan overtuigd bent, dan vind je het wel. Als je echt geïnteresseerd bent in deze persoon, dan kan je je afvragen, wat wil deze mens eigenlijk? Wat is er echt met hem aan de hand? Wat leeft er in deze persoon?
Dat betekent dat je niet afgaat op het gedrag, maar dat je als het ware je aandacht verlegt naar het wezen van deze mens.”

En hoe kom je dan in contact met dit wezen van die mens als je door zijn gedrag zo op een dwaalspoor kan worden gezet?

“Ik weet uit ervaring dat veel mensen die in de zorg werken met mensen die autisme hebben, dit contact prima weten te leggen. Zij weten vanuit hun verbinding met hun bewoners intuïtief wat zij hen -dwars door de beperking heen- willen zeggen.”

Kan je iets meer zeggen over wat je bedoelt met ‘onvolledig geïncarneerd zijn’?

“Iemand met autisme incarneert niet volledig, en verbindt zich op het niveau van het etherlichaam. Het gebied waar energie, stroming en beweging centraal staat. Je kan dat heel vaak zien aan het feit dat mensen met autisme niet met een autootje rijden, maar de wieltjes laten ronddraaien. Of niet iets gaan bouwen met zand, maar het eindeloos door hun vingers laten gaan.”

En wil je tot slot ook nog iets zeggen over de hooggevoeligheid van mensen met autisme? Ik kan me voorstellen dat dat niet door iedereen in eerste instantie zo herkend wordt.

“Autisme is een extreme vorm van sensitiviteit. Mensen met autisme zijn ongelofelijk gevoelig voor hun omgeving. Alles komt enorm binnen. Ze zijn dus overgeleverd aan hun omgeving. Als antwoord daarop sluiten zij zich af. Dat moeten ze wel doen, anders worden ze weggevaagd door indrukken. Als reactie op dit gevaar om weggevaagd te worden, gaan ze heel sterk aan de kant van de controle zitten. Hoe ouder ze zijn, hoe meer ze in deze patronen vast komen te zitten.”

Nou, genoeg input denk ik, om snel dit nieuwe boekje van Hans Lemmens te gaan lezen.

Te bestellen bij: www.gezichtspunten.nl